Aire solar

Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.

L'aire solar ye una corrient de particlas cargadas liberadas dende l'atmosfera superior d'o Sol, clamada corona.^[1] Iste plasma se compone prencipalment d'electrons, protons y particlas alfa con enerchía cinetica entre 0,5 y 10 keV. A composición d'o plasma de l'aire solar tamién incluye una mezcla de materials que se troban en o plasma solar: trazas de ions pesaus ​​y nuclios atomicos C, N, U, Ne, Mg, Si, S y Fe. Tamién i hai rastros mas raros de belatros nuclios y isotopos como P, Tu, Cr, Ni, Fe 54 y 56, y Ni 58,60,62. Encrustrau dentro d'o plasma de l'aire solar ye o campo magnetico interplanetario. L'aire solar vareya en densidat, temperatura y velocidat a lo largo d'o tiempo y en a latitut y longaria solars. As suyas particlas pueden escapar d'a gravedat d'o Sol a causa d'a suya alta enerchía resultant de l'alta temperatura d'a corona, que a la suya vegada ye resultau d'o campo magnetico coronal.

A una distancia de mas d'uns pocos radios solars d'o Sol, l'aire solar aconsigue velocidatz de 250 a 750 km / s y ye supersonico, o que significa que se mueve mas rapido que a velocidat d'a onda magnetosonica rapida. O fluxo de l'aire solar ya no ye supersonico en o choque de terminación. Atros fenomenos relacionaus incluyen l'aurora (luces d'o norte y d'o sud), as codas de plasma d'os cometas que siempre apuntan luent d'o Sol y as tronadas cheomagneticas que pueden cambiar l'adreza d'as linias d'o campo magnetico.

1. ↑ (en) Meyer-Vernet, Nicole (2007). Basics of the Solar Wind. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-81420-1.